Her şey 2 ay öncesinde başlamıştı. Aslında 4 ay önce ama 2 ay sonunda netleşti. İstemeden yapılan bir “hatanın” meyvelerini toplamaya başladım.
Gerçekten bir hata bu kadar güzel sonuçlar doğurabileceğini tahmin edememiştim. Şimdi düşünce gerçekten iyi yapmışıum diyorum. Hep hataların kötü şeylere yol açacağını söyledi anne ve babalarımız. Ama benim yaptığım bu hata iyi şeyle sonuçlandı
Şimdi kime inanalım? Anne ve Babama mı? Yoksa bizzat şahit olduğum o hatanın benim için çok doğru birşey olduğuna mı? Karar vermek gerçekten zor. Hata mı değil mi diye düşünmekten kendimi işime sevgilime dostlarıma arkadaşlarıma vakit ayıramaz oldum.
Geçen gün oturuyorum bi arkadaşla sevgilimi bekliyorum. Telefon çaldı aslında korktuğum başıma gelmişti hiç ama hiç vakit kaybetmeden açtım telefonu karşımdaki bir insandı konuştu konuştu kapattı. Bunu nasıl gizleyecektim ki sevgilimden yüzüm bembeyaz olmuştu.
Bi bahane bulup uzaklaştım oradan. Çok merak ettiler beni ama saklmam gerekiyordu. Hala da saklıyorum bu konuşmayı ortaya çıktığında bu hatanın güzel bir meyvesi olacağını tahmin etmemiştim.
Bu ara hata bir Susamlı simit ve kalper peynirle başlamıştı…
Şimdi ise işe yetişmem gerek.
